‘We were not a cult in the literal dictionary sense of the word’

Voor de liefhebbers: een alleraardigste biografie van Ayn Rand in stripvorm, inclusief uitleg van haar ‘filosofische’ kerngedachten.

Free markets, bitchez!

Sommige aanhangers van ‘de vrije markt’ laten zich wel héél ver meeslepen door hun ideologie. Tot afschrikking en vermaak een extreem voorbeeld hiervan, dat ergens inzit tussen hilarisch en diep verontrustend.

Libertariërs zijn vreemde mensen. Af en toe tref je iemand die zinnige kritiek weet te leveren op machtsmisbruik door de overheid. Vaker word je geconfronteerd met een welhaast klinisch gebrek aan emotionele volwassenheid en een onrustbarende afwezigheid van empathie.

Onbetwist aanvoerder van het libertarische pantheon is de schrijfster Ayn Rand (1905-1982) die haar bewondering voor de amorele zelfzuchtigheid van een verkrachter en seriemoordenaar bepaald niet onder stoelen of banken stak.

Hoewel Murray N. Rothbard (1926-1995) nooit de reputatie genoot van Rand, was hij, als we The Encyclopedia of Libertarianism mogen geloven, niettemin ‘een centraal figuur in de Amerikaanse libertarische beweging’. Rothbard was als aanhanger van de Austrian school of economics een fervent pleitbezorger van de vrije markt en wees economisch overheidsingrijpen onder alle omstandigheden af. Hij genoot een respectabele academische carrière als professor in de economie aan de University of Nevada. Tevens was hij als vice president of academic affairs verbonden aan het Ludwig von Mises Institute. Rothbard was een voldoende prominent figuur dat de New York Times ten tijde van zijn dood een (kort) overlijdensbericht aan hem wijdde.

Een kwestie van geloof

Ideologie wordt tegenwoordig vooral aangetroffen aan de rechterkant van het politieke spectrum.

Wanneer anderen met instemming verwijzen naar een stuk dat je zelf hebt geschreven is dat altijd leuk. Merijn Oudenampsen, in deze bijdrage, gaat onder meer in op de relatie tussen het etiket ‘banenkampioen’ waar de VVD zich zo graag mee tooit en het rekenmodel van het CPB dat dit ‘kampioenschap’ aan onze neoliberale vrienden toekent: